Ερώτηση
Γεια σας,
είμαι 20 χρονων και είμαι φοιτητρια στη επαρχία.
Αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα άγχους και φοβίας για κάποιο συγκεκριμένο λόγο εδώ και 8 μηνες περίπου. Πιστεύω ότι το άγχος αυτό προέρχεται γενικά από τη χαμηλή αυτοπεποίθηση που έχω. Γενικά πάντα είχα ένα θέμα με τα μαλλιά μου.. ενώ γενικά είμαι ευχαριστημένη από πολλά πράγματα στη ζωή μου αλλά και από τον εαυτό μου ,έχω καλούς φίλους , στις σπουδές μου τα πάω μια χαρά πάντα είχα ένα θέμα να νιώθω κατώτερη εμφανισιακά από άλλες κοπέλες εξαιτίας των μαλλιών μου. με όποιον το έχω συζητήσει δεν με πιστεύει και πολύ γιατί γενικά είμαι εμφανίσιμη και έχω ωραίο σώμα. απλά μια ζωή ταλαιπωρούμαι με τα μαλλιά μου. έχω κάνει τα πάντα προκειμένου να τα φτιάξω εδώ και πολλά χρόνια, πάντα με πείραζε αλλά ποτέ δεν του είχα δώσει τόσο σημασία ώστε να με επηρρεάζει στην καθημερινότητά μου. Τους τελευταίους 6 μηνες αρχιζα να τα ισιώνω χωρίς να ξερω(δεν ισιωνε παντα σπαστο γινοταν αρα αδικα οι προσπαθειες) με αποτελεσμα να τα καταστρεψω και τωρα να εχω μεινει με μισο μαλλι.. ντρεπομαι τοσο πολυ γι αυτο σε κατασταση να κλεινομαι σπιτι επειδη δεν μπορω να τα φτιαξω εστω για να βγω εξω.. εχω κουραστει ολο αυτο το διαστημα ασχολουμαι συνεχεια με αυτο με αποτελεσμα να εχω μεινει πισω σε πολλα πραγματα. αγχωνομαι οταν ξυπναω οτι δεν μπορω να τα φτιαξω και να βγω εξω.. τις τελευταιες 2 βδομαδες εχω βρει μια πολυ καλη κομμωτρια που μ υποσχεθηκε οτι θα με βοηθήσει και οντως με βοηθησε αλλα εχω μεινει με 2 τριχες κυριολεκτικα.. το ξερω οτι σε οποιον το αναφερω το θεωρουν ως αστειο λογο να αγχωνομαι αλλα πραγματικα δεν αντεχω αλλο .. ασχολουμαι συνεχεια με αυτο , δεν εχω ορεξη να βγαινω εξω και αν βγαινω το κανω για να μην παθω τιποτα, πραγματικα νιωθω χαλια , πολλες φορες κλαιω δεν ξερω τι να κανω..ολο αυτο μου προκαλει τεραστιο αγχος με αποτελεσμα να βγαζω νευρα ,κλαμα, στεναχωρια δεν μπορω να συγκεντρωθω στη πτυχιακη μου η οποια τρεχει και εγω δεν δινω αυτα που μπορω, με λιγα λογια ολα εχουν παει πισω.. ελεγα πως αν στη ζωη μου μπορουσα να λυσω αυτο το "προβλημα" που με ταλαιπωρει καθημερινα και το βλεπω καθημερινα θα ημουν αλλος ανθρωπος , θα εκανα τα 2πλασια σια απο αυτα που κανω τωρα ,θα είχα όρεξη να κανω ολα αυτα που μου αρεσουν αλλα μεχρι τωρα τοσα χρονια δεν το εχω καταφερει αυτο , με απασχολει καθημερινα και φοβαμαι οτι μου εχει γινει εμμονη ιδεα.. εχω σκεφτει να παω και σε ψυχολογο απο κοντα αλλα δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα.. αν μου δινατε καποια συμβουλη θα το εκτιμουσα πραγματικα..
Σας ευχαριστω πολύ