Κατηγορίες
Tag cloud
αυτοκτονία επικοινωνία φόβος εξωτερική εμφάνιση κιλά σωματικό βάρος αποδοχή απομόνωση μοναξιά άγχος πίεση ομοφυλοφιλία σεξουαλική ταυτότητα διάβασμα ανεργία none
Ερώτηση
Καλησπέρα σας,
Είμαι 25 ετών, μένω σε μεγάλη πόλη της χώρας όπου και σπουδάζω στο τμήμα Πληροφορικής. Παράλληλα εργάζομαι part time με σύμβαση ενός έτους σαν τηλεφωνήτρια. Το πρόβλημα μου αφορά τη σχολή μου και συγκεκριμένα το ψέμα που έχω πει στους δικούς μου ότι δηλαδή μου έχει μείνει η πτυχιακή μου και ότι φέτος θα πάρω το πτυχίο μου ενώ αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι ενώ έχω τελειώσει με την πτυχιακή χρωστάω 12 μαθήματα ακόμα ενώ είμαι στο 8ο έτος σπουδών. Το πρόβλημα που έχω είναι κυρίως η οικογένεια μου που με πιέζουν να τελειώσω τη σχολή (αν και δεν με ενδιαφέρει και πολύ αν θα την τελειώσω και πότε) και η κατάσταση που έχω δημιουργήσει μόνη μου στον εαυτό μου εφόσον τους είπα ότι τελειώνοντας θα συνεχίσω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι ότι ο λόγος που θα ήθελα να κάνω μεταπτυχιακό είναι ότι απλά το βρήκα σαν αφορμή για να ζήσω μόνη μου μακριά από τους γονείς μου. (Οι γονείς μου είναι καλοί άνθρωποι αλλά με πνίγουν με την έλλειψη εμπιστοσύνης τους στις επιλογές μου και την υπερπροστασία τους.) Νιώθω πολύ πιεσμένη τον τελευταίο καιρό και ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου οτι θα στρωθώ στο διάβασμα δεν τα κατάφερα. Πιστεύω ότι οφείλετε στο γεγονός ότι σπουδάζω απλά για να κάνω το χατίρι των γονιών μου.
Η σχολή μου δεν ήταν στις πρώτες μου προτιμήσεις και ποτέ δεν με ενδιέφερε το αντικείμενο. Μερικές φορές απορώ πως κατάφερα και έφτασα ως εδώ γιατί δεν μπορώ να πω ότι πέρασα τα υπόλοιπα μαθήματα με διάβασμα. Αλλά ούτε και με αντιγραφή ή σκονάκια. Το θεωρώ γελοίο στην ηλικία μου να αντιγράψω ή να κάνω σκονάκι. Απλά πήγαινα έδινα και περνούσα. Τα μαθήματα όμως που έχουν απομείνει είναι πολύ δύσκολα και απαιτούν πολύ διάβασμα. Κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Βαριέμαι και αγχώνομαι σε σημείο να μην τελειώνω ποτέ ούτε 1 κεφάλαιο.
Θέλω να την τελειώσω τη σχολή πιο πολύ όμως για να μην λέω ότι έχασα 8 χρόνια από τη ζωή μου. (Δεν καθόμουν 8 χρόνια, εργαζόμουν παράλληλα για να μπορώ να έχω κάποια ανεξαρτησία). Δεν είναι όμως τόσο ισχυρό κίνητρο για μένα αν σκεφτεί κανείς ότι έχω περάσει πάρα πολλά τα τελευταία 4 χρόνια με κάποια προσωπικά προβλήματα και 2 χρόνια βαριάς κατάθλιψης. Τώρα είμαι σε μια φάση που θέλω να περνάω καλά. Επίσης θέλω να αναλάβω τις ευθύνες μου και να αυτονομηθώ για να μην επιβαρύνω άλλο την οικογένεια μου οικονομικά αλλά και μετα νευρα μου και την γενικότερη ψυχρή μου συμπεριφορά απέναντι τους. Για αυτό και σκεφτηκα να βρώ μια δεύτερη δουλεια και να μείνω σε δικό μου σπίτι. Ξέρω όμως ότι οι δικοί μου θα στενοχωρηθούν πολύ και θα μαλώσουμε πολύ άσχημα. Ισως ακούγεται χαζό πως μια κοπέλα 26 χρονών δεν κάνει ότι θέλει στη ζωή της και ζητάει την άδεια από τους γονείς της, αλλά έτσι νιώθω εφόσον όλα αυτά τα χρόνια τους κορόιδευα ότι περνούσα τα μαθήματα και κατα καιρούς όταν δεν εργαζόμουν με συντηρούσαν.
Γνωρίζω ότι το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο σοβαρό αλλά δεν ξέρω πως να το λύσω. Με έχει αγχώσει πολύ το μέλλον μου και κυρίως το τι θα γίνει όταν τελικα ανακαλυψουν ότι εγω δεν παίρνω φέτος το πτυχίο μου ούτε και θέλω να κάνω μεταπτυχιακό. Είμαι σίγουρη πως θα τσακωθούμε σε σημείο να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι και να μην ξαναμιλήσουμε. Δυστυχώς είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν να συζητάνε με τα παιδιά τους και αντιδρούν υπερβολικά όταν εμφανίζεται κάποιο πρόβλημα.
Ελπίζω να μην σας κούρασα
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για όποια απάντηση σας
Είμαι 25 ετών, μένω σε μεγάλη πόλη της χώρας όπου και σπουδάζω στο τμήμα Πληροφορικής. Παράλληλα εργάζομαι part time με σύμβαση ενός έτους σαν τηλεφωνήτρια. Το πρόβλημα μου αφορά τη σχολή μου και συγκεκριμένα το ψέμα που έχω πει στους δικούς μου ότι δηλαδή μου έχει μείνει η πτυχιακή μου και ότι φέτος θα πάρω το πτυχίο μου ενώ αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι ενώ έχω τελειώσει με την πτυχιακή χρωστάω 12 μαθήματα ακόμα ενώ είμαι στο 8ο έτος σπουδών. Το πρόβλημα που έχω είναι κυρίως η οικογένεια μου που με πιέζουν να τελειώσω τη σχολή (αν και δεν με ενδιαφέρει και πολύ αν θα την τελειώσω και πότε) και η κατάσταση που έχω δημιουργήσει μόνη μου στον εαυτό μου εφόσον τους είπα ότι τελειώνοντας θα συνεχίσω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι ότι ο λόγος που θα ήθελα να κάνω μεταπτυχιακό είναι ότι απλά το βρήκα σαν αφορμή για να ζήσω μόνη μου μακριά από τους γονείς μου. (Οι γονείς μου είναι καλοί άνθρωποι αλλά με πνίγουν με την έλλειψη εμπιστοσύνης τους στις επιλογές μου και την υπερπροστασία τους.) Νιώθω πολύ πιεσμένη τον τελευταίο καιρό και ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου οτι θα στρωθώ στο διάβασμα δεν τα κατάφερα. Πιστεύω ότι οφείλετε στο γεγονός ότι σπουδάζω απλά για να κάνω το χατίρι των γονιών μου.
Η σχολή μου δεν ήταν στις πρώτες μου προτιμήσεις και ποτέ δεν με ενδιέφερε το αντικείμενο. Μερικές φορές απορώ πως κατάφερα και έφτασα ως εδώ γιατί δεν μπορώ να πω ότι πέρασα τα υπόλοιπα μαθήματα με διάβασμα. Αλλά ούτε και με αντιγραφή ή σκονάκια. Το θεωρώ γελοίο στην ηλικία μου να αντιγράψω ή να κάνω σκονάκι. Απλά πήγαινα έδινα και περνούσα. Τα μαθήματα όμως που έχουν απομείνει είναι πολύ δύσκολα και απαιτούν πολύ διάβασμα. Κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Βαριέμαι και αγχώνομαι σε σημείο να μην τελειώνω ποτέ ούτε 1 κεφάλαιο.
Θέλω να την τελειώσω τη σχολή πιο πολύ όμως για να μην λέω ότι έχασα 8 χρόνια από τη ζωή μου. (Δεν καθόμουν 8 χρόνια, εργαζόμουν παράλληλα για να μπορώ να έχω κάποια ανεξαρτησία). Δεν είναι όμως τόσο ισχυρό κίνητρο για μένα αν σκεφτεί κανείς ότι έχω περάσει πάρα πολλά τα τελευταία 4 χρόνια με κάποια προσωπικά προβλήματα και 2 χρόνια βαριάς κατάθλιψης. Τώρα είμαι σε μια φάση που θέλω να περνάω καλά. Επίσης θέλω να αναλάβω τις ευθύνες μου και να αυτονομηθώ για να μην επιβαρύνω άλλο την οικογένεια μου οικονομικά αλλά και μετα νευρα μου και την γενικότερη ψυχρή μου συμπεριφορά απέναντι τους. Για αυτό και σκεφτηκα να βρώ μια δεύτερη δουλεια και να μείνω σε δικό μου σπίτι. Ξέρω όμως ότι οι δικοί μου θα στενοχωρηθούν πολύ και θα μαλώσουμε πολύ άσχημα. Ισως ακούγεται χαζό πως μια κοπέλα 26 χρονών δεν κάνει ότι θέλει στη ζωή της και ζητάει την άδεια από τους γονείς της, αλλά έτσι νιώθω εφόσον όλα αυτά τα χρόνια τους κορόιδευα ότι περνούσα τα μαθήματα και κατα καιρούς όταν δεν εργαζόμουν με συντηρούσαν.
Γνωρίζω ότι το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο σοβαρό αλλά δεν ξέρω πως να το λύσω. Με έχει αγχώσει πολύ το μέλλον μου και κυρίως το τι θα γίνει όταν τελικα ανακαλυψουν ότι εγω δεν παίρνω φέτος το πτυχίο μου ούτε και θέλω να κάνω μεταπτυχιακό. Είμαι σίγουρη πως θα τσακωθούμε σε σημείο να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι και να μην ξαναμιλήσουμε. Δυστυχώς είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν να συζητάνε με τα παιδιά τους και αντιδρούν υπερβολικά όταν εμφανίζεται κάποιο πρόβλημα.
Ελπίζω να μην σας κούρασα
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για όποια απάντηση σας
Απάντηση
Αγαπητή φίλη,
Σ’ ευχαριστούμε που επέλεξες να συζητήσεις μαζί μας για άλλη μια φορά το ευαίσθητο προσωπικό σου ζήτημα που φαίνεται να σε προβληματίζει αυτόν τον καιρό.
Διάβασα με προσοχή το γράμμα σου και αυτό που κατάλαβα είναι ότι περνάς πολύ δύσκολες στιγμές αναζητώντας μια λύση στο πρόβλημα σου, το οποίο είναι αρκετά ψυχοφθόρο. Από την μια πλευρά είναι μια σχολή που δε σου αρέσει καθόλου και από την άλλη είναι η υπόσχεση που έδωσες στους γονείς σου να πάρεις πτυχίο φέτος, κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα αυτό που περνάς είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα, μιας και οι γονείς παίζουν έναν πρωταρχικό ρόλο στις ακαδημαϊκές αποφάσεις των νέων ανθρώπων. Θα ήθελα να σταθώ λίγο παραπάνω στο ότι ουσιαστικά η εξέλιξη των σπουδών σου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους γονείς σου. Αφενός φοβάσαι να πεις στους γονείς σου την αλήθεια για τα μαθήματα που χρωστάς και αφετέρου θέλεις να κάνεις μεταπτυχιακό στο εξωτερικό μόνο και μόνο για να μένεις μόνη χωρίς τους γονείς σου. Αυτό ακούγεται σαν να όλες οι αποφάσεις σου πηγάζουν από τους γονείς σου, κάτι το οποίο δεν είναι φυσιολογικό για μια ενήλικη κοπέλα 25 ετών σαν και σένα.
Θα ήταν καλό να ξεκινήσεις να λειτουργείς με τέτοιον τρόπο ώστε να αισθάνεσαι ότι έχεις πάρει τη ζωή στα χέρια σου και να αποφασίσεις εσύ τι θα κάνεις από δω και πέρα. Πρώτα απ’ όλα ξεκαθάρισε μέσα σου ποιοι ακριβώς είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν νιώθεις κινητοποιημένη να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Έχει να κάνει με κάποιο γενικότερο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας σου (πχ συνηθίζεις να θέτεις στόχους τους οποίους μετά από λίγο διάστημα τους ‘παρατάς’;), ή απλά περιορίζεται στον τομέα των σπουδών; Αν περιορίζεται στον τομέα των σπουδών, τότε ίσως πρέπει να δεις τους λόγους για τους οποίους ο συγκεκριμένος κλάδος δεν σου αρέσει, και αν αυτό μπορεί να σχετίζεται με το πρόγραμμα της σχολής, ή με αυτό που πιστεύεις ότι θα μπορείς να κάνεις όταν αποφοιτήσεις. Έτσι μπορείς επίσης να αποφασίσεις και τι θα κάνεις με τη σχολή σου. Θα την τελειώσεις για να μην πάνε χαμένα τα 8 χρόνια για τον εαυτό σου πάνω απ’ όλα ή θα την τελειώσεις για τους γονείς σου; Σου μένουν λίγα μαθήματα μαζί με την πτυχιακή και αυτό δείχνει ότι μπορείς να τα καταφέρεις μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να πάρεις το πτυχίο σου.
Σημασία έχει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και οι γονείς σου όσο και να είναι άνθρωποι, όπως λες, που δεν συζητούν με τα παιδιά τους, θα αναγνωρίσουν το δυναμισμό και την ευτυχία που εκπέμπει το παιδί τους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ίσως το να δείξεις έναν δυναμικό χαρακτήρα παίρνοντας τη ζωή στα χέρια σου και ότι αυτό σε κάνει ευτυχισμένη, να είναι και η λύση στο πρόβλημα σου. Έτσι θα ήταν πολύ καλό να κάνεις αυτό που πραγματικά εσύ θέλεις και θα σε κάνει ευτυχισμένη και όχι αυτό που θα’θελαν οι γονείς σου. Οι γονείς σου έχουν την δικιά τους ζωή και ζούνε σύμφωνα με αυτά που έχουν αποφασίσει οι ίδιοι, κάτι το οποίο το αξίζεις και εσύ σαν ξεχωριστό άτομο στην κοινωνία. Θα ήταν λάθος να έφτανες μετά από χρόνια στο σημείο να έλεγες στον εαυτό σου ότι μετάνιωσες γι’αυτά που δεν έκανες στο παρελθόν, γιατί πολλά πράγματα είναι και αποφάσεις ζωής.
Παρόλαυτα, δεν φαίνεται στο γράμμα σου τι θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου-κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την προσωπική σου ευτυχία. Μας ανέφερες ότι πέρασες σε μια σχολή που δεν ήταν πρώτη στις προτιμήσεις σου. Από αυτό μπορώ να συμπεράνω ότι κάτι άλλο θα είναι το οποίο θα σου αρέσει πολύ. Σίγουρα θα σκεφτείς ότι δεν υπάρχει χρόνος για να εκπληρώσεις αυτό που θέλεις πραγματικά, αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Είσαι μόλις 25 ετών και μπροστά σου έχεις ανοιχτούς ορίζοντες για να εκπληρώσεις τις επιθυμίες σου και να κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει. Ίσως με το μεταπτυχιακό στο εξωτερικό να μπορείς να συνδυάσεις και τα δύο, ίσως πάλι και να συνεχίσεις με κατατακτήριες σε μια άλλη σχολή εφόσον πάρεις το πτυχίο της πληροφορικής!
Συνοψίζοντας, θέλω να σου πω να πιστεύεις στον εαυτό σου και να συνεχίσεις δυναμικά την πορεία που εσύ θέλεις να χαράξεις από δω και πέρα και να είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις. Αν νιώσεις την ανάγκη να ξαναεπικοινωνήσεις μαζί μας, θα χαρούμε να ξανακούσουμε νέα σου.
Σ.Δ.
Σ’ ευχαριστούμε που επέλεξες να συζητήσεις μαζί μας για άλλη μια φορά το ευαίσθητο προσωπικό σου ζήτημα που φαίνεται να σε προβληματίζει αυτόν τον καιρό.
Διάβασα με προσοχή το γράμμα σου και αυτό που κατάλαβα είναι ότι περνάς πολύ δύσκολες στιγμές αναζητώντας μια λύση στο πρόβλημα σου, το οποίο είναι αρκετά ψυχοφθόρο. Από την μια πλευρά είναι μια σχολή που δε σου αρέσει καθόλου και από την άλλη είναι η υπόσχεση που έδωσες στους γονείς σου να πάρεις πτυχίο φέτος, κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα αυτό που περνάς είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα, μιας και οι γονείς παίζουν έναν πρωταρχικό ρόλο στις ακαδημαϊκές αποφάσεις των νέων ανθρώπων. Θα ήθελα να σταθώ λίγο παραπάνω στο ότι ουσιαστικά η εξέλιξη των σπουδών σου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους γονείς σου. Αφενός φοβάσαι να πεις στους γονείς σου την αλήθεια για τα μαθήματα που χρωστάς και αφετέρου θέλεις να κάνεις μεταπτυχιακό στο εξωτερικό μόνο και μόνο για να μένεις μόνη χωρίς τους γονείς σου. Αυτό ακούγεται σαν να όλες οι αποφάσεις σου πηγάζουν από τους γονείς σου, κάτι το οποίο δεν είναι φυσιολογικό για μια ενήλικη κοπέλα 25 ετών σαν και σένα.
Θα ήταν καλό να ξεκινήσεις να λειτουργείς με τέτοιον τρόπο ώστε να αισθάνεσαι ότι έχεις πάρει τη ζωή στα χέρια σου και να αποφασίσεις εσύ τι θα κάνεις από δω και πέρα. Πρώτα απ’ όλα ξεκαθάρισε μέσα σου ποιοι ακριβώς είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν νιώθεις κινητοποιημένη να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Έχει να κάνει με κάποιο γενικότερο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας σου (πχ συνηθίζεις να θέτεις στόχους τους οποίους μετά από λίγο διάστημα τους ‘παρατάς’;), ή απλά περιορίζεται στον τομέα των σπουδών; Αν περιορίζεται στον τομέα των σπουδών, τότε ίσως πρέπει να δεις τους λόγους για τους οποίους ο συγκεκριμένος κλάδος δεν σου αρέσει, και αν αυτό μπορεί να σχετίζεται με το πρόγραμμα της σχολής, ή με αυτό που πιστεύεις ότι θα μπορείς να κάνεις όταν αποφοιτήσεις. Έτσι μπορείς επίσης να αποφασίσεις και τι θα κάνεις με τη σχολή σου. Θα την τελειώσεις για να μην πάνε χαμένα τα 8 χρόνια για τον εαυτό σου πάνω απ’ όλα ή θα την τελειώσεις για τους γονείς σου; Σου μένουν λίγα μαθήματα μαζί με την πτυχιακή και αυτό δείχνει ότι μπορείς να τα καταφέρεις μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να πάρεις το πτυχίο σου.
Σημασία έχει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και οι γονείς σου όσο και να είναι άνθρωποι, όπως λες, που δεν συζητούν με τα παιδιά τους, θα αναγνωρίσουν το δυναμισμό και την ευτυχία που εκπέμπει το παιδί τους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ίσως το να δείξεις έναν δυναμικό χαρακτήρα παίρνοντας τη ζωή στα χέρια σου και ότι αυτό σε κάνει ευτυχισμένη, να είναι και η λύση στο πρόβλημα σου. Έτσι θα ήταν πολύ καλό να κάνεις αυτό που πραγματικά εσύ θέλεις και θα σε κάνει ευτυχισμένη και όχι αυτό που θα’θελαν οι γονείς σου. Οι γονείς σου έχουν την δικιά τους ζωή και ζούνε σύμφωνα με αυτά που έχουν αποφασίσει οι ίδιοι, κάτι το οποίο το αξίζεις και εσύ σαν ξεχωριστό άτομο στην κοινωνία. Θα ήταν λάθος να έφτανες μετά από χρόνια στο σημείο να έλεγες στον εαυτό σου ότι μετάνιωσες γι’αυτά που δεν έκανες στο παρελθόν, γιατί πολλά πράγματα είναι και αποφάσεις ζωής.
Παρόλαυτα, δεν φαίνεται στο γράμμα σου τι θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου-κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την προσωπική σου ευτυχία. Μας ανέφερες ότι πέρασες σε μια σχολή που δεν ήταν πρώτη στις προτιμήσεις σου. Από αυτό μπορώ να συμπεράνω ότι κάτι άλλο θα είναι το οποίο θα σου αρέσει πολύ. Σίγουρα θα σκεφτείς ότι δεν υπάρχει χρόνος για να εκπληρώσεις αυτό που θέλεις πραγματικά, αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Είσαι μόλις 25 ετών και μπροστά σου έχεις ανοιχτούς ορίζοντες για να εκπληρώσεις τις επιθυμίες σου και να κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει. Ίσως με το μεταπτυχιακό στο εξωτερικό να μπορείς να συνδυάσεις και τα δύο, ίσως πάλι και να συνεχίσεις με κατατακτήριες σε μια άλλη σχολή εφόσον πάρεις το πτυχίο της πληροφορικής!
Συνοψίζοντας, θέλω να σου πω να πιστεύεις στον εαυτό σου και να συνεχίσεις δυναμικά την πορεία που εσύ θέλεις να χαράξεις από δω και πέρα και να είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις. Αν νιώσεις την ανάγκη να ξαναεπικοινωνήσεις μαζί μας, θα χαρούμε να ξανακούσουμε νέα σου.
Σ.Δ.