send your problem

Tag cloud

αυτοκτονία επικοινωνία φόβος εξωτερική εμφάνιση κιλά σωματικό βάρος αποδοχή απομόνωση μοναξιά άγχος πίεση ομοφυλοφιλία σεξουαλική ταυτότητα διάβασμα ανεργία none

Ερώτηση

Ηλικία: 18
Φύλο: Γυναίκα
Τόπος Διαμονής: Εκτός Ελλάδας
Φοιτήτρια

Χαίρεται,
Καταρχας πρεπει να σας πω πως είναι πολύ δύσκολο για μενα να διατυπώσω το πρόβλημά μου. Όταν το περιεργάζομαι στο μυαλό μου μπορώ να το αναλύω για ώρες όμως όταν πρέπει να το εκφράσω δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις. Γι αυτό θα σας παραθέσω τις σκέψεις μου σε σημεία.
- Είμαι προτοετής φοιτήτρια του Πανεπιστημίου. Αυτό σημαίνει πως δεν έφυγα από το σπίτι μου, που βρίσκεται 30 λεπτά μακρι από την πρωτεύουσα, για να σπουδάσω, όπως έκαναν οι υπόλοιπες φίλες μου.
- Το πρόβλημα που με απασχολεί είναι η αδυναμία επικοινωνίας με τους ανθρώπους γύρω μου. Συχνά νιώθω πως δεν έπρεπε να είμαι εδώ, πως έπρεπε να φύγω, να παω να σπουδάσω στην Ελλάδα, να ζήσω μια διαφορετική ζωή.
- Τα συναισθήματα μου δεν είναι καθόλου σταθερά. Υπάρχουν μέρες που νιωθω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα και πως δεν έχω κανενα απολύτως πρόβλημα επικοινωνίας και μέρες που νιώθω τόσο μόνη, τόσο αποκομμένη από τον κόσμο.
- Μπορεί να ακούγετε εγωιστικό αλλα δεν μπορώ να μην ζηλεύω ακούγοντας τις φίλες μου που σπουδάζουν στο εξωτερικό να βγαίνουν συνεχώς, έχουν βρει καινούριους φίλους, φλερτάρουν , διασκεδάζουν.
- Δεν είναι ότι εγω δεν έκανα γνωριμίες, αντιθέτως έχω κάνει πολύ περισσότερες απ οτι στο γυμνάσιο και στο λύκειο, αλλά νιώθω πως δεν μπορώ να δεθώ με αυτά τα άτομα. Κάποτε βγαίνω μαζί τους γελώ, νιώθω πως τα πάντα πάνε μια χαρά, αλλά κάτι λείπει. Μόνο όταν κάποιος μου άνθρωπος βρίσκεται κοντά μου νιώθω ο εαυτός μου.
- Επίσης νιώθω πως όταν βγαίνουμε είμαι κάτι σαν εξωτερικός συνεργάτης. Νιώθω εκτός της παρέας. Χρειάζομαι κάποιον καλύτερο φίλο, κάποιον που να μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα. Η καλύτερη μου φίλη έχει πάει να σπουδάσει στην Αγγλία.
- Μπορώ να κάνω φιλίες, συνήθωε είμαι πολύ φιλική και επικοινωνιακή αλλά στην πορεία κάπου κολλάω. Το δέσιμο με ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά μου φαίνεται δύσκολο.
- Στο λύκειο είχα φίλους αλλά ένιωθα πως η παρέα μου ήταν αποκομμένη από τις υπόλοιπες. Περίμενα στο πανεπιστήμιο να ζήσω κάτι διαφορετικό, αυτό που λέμε φοιτητική ζωή. Μέχρι τώρα όμως δεν το νιώθω αυτό. Μπορεί να πείτε πως υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα και πως δεν πρεπει να πιάνομαι από λεπτομέρειες, μπορεί να βιάζομαι στο θέμα της φιλίας αφού το πανεπιστήμιο άρχισε εδώ και δύο μήνες, μπορεί να μην έχω όντως πρόβλημα επικοινωνίας και να πειράζομαι από λεπτομέρειες, αλλά αυτά με απασχολούν εδώ και πολλύ καιρό και δεν μπορώ να τα εκφράσω ούτε στους γονείς μου, τους οποίους αγαπώ πολύ, ούτε στην καλύτερη μου φίλη. Όταν με πνίγει το παράπονο δεν μπορώ να καταπιέσω τα συναισθήματά μου και η διάθεση μου χαλάει, ΄πράγμα που γίνεται αντιληπτό και από τους ανθρώπους γύρω μου... Δεν μπορώ να είμαι αλλό σε αυτή την κατάσταση... νιώθω αντικοινωνική, σκαλώνουν οι λέξεις όταν βρίσκομαι με άλλους, δεν μπορω να βρω θέματα συζήτησης, ωρες ώρες μου έρχεται να τα παρατήσω όλα και να φύγω... Δεν μπορώ να έχω απωθημένα. Όσο για το θέμα των σπουδων... Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια γι αυτό και πέρασα στο πανεπιστήμιο κύπρου Παιδαγωγικά, κάτι που ήθελα πολύ... Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα όλη η οικογένεια χάρηκε πα΄ρα πολύ και εγώ δεν ήθελα να τους το χαλάσω, λέγοντας τους ότι θελω να φύγω από το σπίτι και να σπουδάσω στην ελλάδα... ούτε ήθελα να επιβαρύνω τους γονείς μου οικονομικα... περιμένω πως και πως να πάρω την άδεια αυτοκινήτου... να πηγαίνω όπυ θέλω χωρίς να εξαρτώμαι για την μεταφορά μου από τους γονείς μου.. δεν αντέχω να μην έχω ούτε ένα μικρό ΄δείγμα αυτονομίας... θέλω να φλερτάρω να βγαίνω συχνά να κάνω σχέση. Μέχρι τώρα δεν είχα ερωτική σχέση. Νιώθω πως η ζωή μου δεν έχει νόημα.
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να αλλάξω τρόπο σκέψης, να σκέφτομαι και τα χειρότερα που υπάρχουν στον κόσμο και να βλέπω την θετική πλευρά της ζωής αλλά το αποτέλεσμα ήταν περιστασιακό... Με τους δικούς μου ανθρώπους είμαι η ψυχή της παρέας. Κάνω βήματα προς τα μπρος και μετά όλα καταρρέουν... Χρειάζομαι βοήθεια... S.O.S.!! πείτε μου τι να κάνω σας παρακαλώ... ντρέπομαι που το ζητάω, έχω σκεφτεί χιλιάδες φορές να μην στείλω το μήνυμα. Η μητέρα μου μου λέέι ότι δημιουργώ προβλήματα χωρίς να υπάρχουν...
Ελπίζω οι πληροφορίες που σας έδωσα να σας καλύπτουν και να μην σας έχω σπαταλήσει τον χρόνο σας... Συγχωρέστε με για την αταξία που επικτρατεί στο γραμμα μου, απλά ακολουθεί την πορεία των σκέψεών μου.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, ήδη νιώθω κάπως ανακουφισμένη,

Απάντηση

Αγαπητή φίλη σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύτηκες το πρόβλημα σου.

Διαβάζοντας το γράμμα σου ένιωσα πως μέσα σου παλεύουν αντικρουόμενα συναισθήματα. Παλεύει ουσιαστικά η ανάγκη σου και το θέλω σου με το πρέπει και το νοιάξιμο σου για την προστασία των δικών σου ανθρώπων από δύσκολα κατά την γνώμη σου συναισθήματα. Σε αισθάνθηκα μπερδεμένη και ακινητοποιημένη, μια και την μια στιγμή αρθρώνεις το συναίσθημα σου και την αμέσως επόμενη είτε εσύ η ίδια είτε κάποιο άλλο πρόσωπο το απαξιώνετε. Θα χρησιμοποιήσω μερικές φράσεις σου για να δεις ακριβώς τι εννοώ. «Αυτά με απασχολούν, αλλά υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα, ή ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και πέρασα κάτι που ήθελα πολύ, αλλά δεν ήθελα να τους το χαλάσω, ή δημιουργώ προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν». Θα ξεκινήσω λοιπόν φίλη μου λέγοντας σου πως κανένα συναίσθημα μας δεν είναι καλό να φιμώνεται, και κανένα συναίσθημα δεν είναι ενοχικό. Χάρηκες που πέρασες παιδαγωγικά γιατί ανταμείφτηκαν οι κόποι σου, αλλά είναι φυσικό επόμενο να βιώνεις παράλληλα και μια απώλεια, αυτή της φοιτητικής ζωής μακριά από το πατρικό σπίτι που για τα περισσότερα παιδιά φαντάζει σαν επίγειος παράδεισος. Δεν είναι κακό να ζηλεύεις τους φίλους σου που έφυγαν για να κυνηγήσουν το όνειρο τους σε μια άλλη χώρα, όπως και εκείνοι μπορεί να σε ζηλεύουν που δεν θα περάσεις για παράδειγμα τις δυσκολίες της προσαρμογής σε ένα καινούργιο τόπο που πολλές φορές μπορεί και να μην αποδειχθεί ο παράδεισος που ονειρεύεται κάποιος. Η μεγαλύτερη δυσκολία έχω την αίσθηση ότι πηγάζει από το γεγονός ότι σιωπάς. Μπορεί να προστατεύεις τους δικούς σου στιγμιαία με το να μην τους ανοίγεσαι αλλά τους υποβάλεις στη χειρότερη διαδικασία του να μαντεύουν τι πιθανώς σε απασχολεί μια και όπως λες κάποιες στιγμές δεν μπορείς να κρύψεις την άσχημη διάθεση σου. Έχεις αναλογιστεί πόσο ποιο δύσκολο είναι να κάνει κανείς σενάρια με την φαντασία του η οποία ομολογουμένως έχει την τάση να οραματίζεται τις χειρότερες εκδοχές, από το να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει; Αναρωτιέμαι επίσης τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν θα σε καταλάβουν οι δικοί σου; Η μέχρι τώρα πορεία της σχέσης σας είναι τέτοια ώστε να νιώθεις ότι δεν είναι ανοιχτοί απέναντι σου ή αυτό είναι κάτι το οποίο υποθέτεις; Σε κάθε περίπτωση θα σου πρότεινα να μιλήσεις μαζί τους. Αν μεν μέχρι τώρα δεν έχετε καταφέρει να επικοινωνήσετε εποικοδομητικά μη ξεχνάς ότι πλέον δεν είσαι το μικρό παιδί που νιώθει αδύναμο μπροστά στην κυριαρχία των γονιών του. Είσαι φοιτήτρια, στο ξεκίνημα της νέας της ζωής και φυσικά μιλάς από τελείως διαφορετική θέση. Αν πάλι οι γονείς σου δεν έχουν δώσει δείγματα κακής επικοινωνίας τότε θα μπορούσες να τους ανοιχτείς και να βρείτε μαζί κάποια λύση. Για παράδειγμα θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το γεγονός ότι δεν ξοδεύονται χρήματα για την διαμονή σου σε έναν άλλο τόπο προς όφελος σου, και να κάνεις ταξίδια στα μέρη που έχουν πάει οι φίλοι σου σαν τουρίστρια πλέον που απολαμβάνει μόνο τα καλά ενός ταξιδιού. Αν οικονομικά δεν υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα και πάλι υπάρχουν λύσεις. Θα μπορούσες να βρεις μια δουλειά μερικής απασχόλησης ή μόνο τα καλοκαίρια και να βάλεις σαν στόχο τα ταξίδια που ονειρεύεσαι. Να αλλάξεις με λίγα λόγια αυτό που νιώθεις αυτή τη στιγμή σαν αρνητικό προς όφελος σου. Θα ήθελα όμως να σταθώ και σε ένα άλλο μέρος του γράμματος σου, αυτό που έχει να κάνει με την κοινωνικότητα σου συνολικά. Περιγράφεις μια δυσκολία στο να σχετιστείς με άγνωστα πρόσωπα, και νιώθεις να απελευθερώνεσαι μόνο μέσα από την υποστηρικτική παρουσία κάποιου δικού σου ανθρώπου. Χρειάζεσαι ένα δικό σου άνθρωπο για να βρεις την θέση σου στην παρέα αλλιώς νιώθεις σαν εξωτερικός συνεργάτης όπως πολύ εύστοχα αναφέρεις. Αυτή τη δυσκολία την είχες από πάντα αν αντιλαμβάνομαι σωστά, και πραγματικά αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο που σε κάνει να πιστεύεις ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν έφευγες από την Κύπρο; Είναι το μέρος που σε δεσμεύει, είναι οι άνθρωποι, είναι κάποιο συγκεκριμένο άτομο, είναι το στενό κοινωνικό σου περιβάλλον; Τι από όλα αυτά; Γιατί αν δεν συντρέχει κάποια εξωτερική αιτία τότε το πρόβλημα φίλη μου πολύ φοβάμαι ότι θα το κουβαλούσες μαζί σου όπου και αν πήγαινες σαν μια ουσιαστικά ανεπιθύμητη αποσκευή. Θα ήταν λοιπόν χρήσιμο να αναλογιστείς τι είναι εκείνο που σε σταματά από το να πας τις σχέσεις σου ένα βήμα παρακάτω, μια και όπως λες στην αρχική γνωριμία είσαι ανοικτή και επικοινωνιακή. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται περισσότερο ουσιαστικά; Τι είναι εκείνο που σε φοβίζει στην εγγύτητα; Τι σου προσφέρει το ασφαλές σημείο αναφοράς σε ένα γνώριμο πρόσωπο εμπιστοσύνης; Βίωσες κάποια δύσκολη εμπειρία σε προσπάθεια σου να ανοιχτείς και να γνωρίσεις ένα άγνωστο μέχρι τότε πρόσωπο; Μήπως για παράδειγμα ανοίχτηκες και εισέπραξες απόρριψη; Αυτοί είναι μερικοί προβληματισμοί που θα ήταν καλό να ασχοληθείς ώστε να βρεις τι είναι εκείνο που πραγματικά τραβάει μια διαχωριστική γραμμή στις σχέσεις σου. Τι είναι εκείνο που κερδίζεις μένοντας στην ασφάλεια των ήδη γνωστών προσώπων και τι είναι εκείνο που χάνεις παράλληλα και σε τελική ανάλυση ποιο είναι περισσότερο σημαντικό για σένα. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος μια και για κάθε άνθρωπο αυτό διαφέρει, θα ήταν όμως πραγματικά ωφέλιμο να το έχεις ξεκάθαρη άποψη για κάθε κατάσταση. Θα μπορούσες επίσης να παρακολουθήσεις τον εαυτό σου σαν ένα τρίτο πρόσωπο, κάνοντας προσπάθεια να δεις πραγματικά πως συμπεριφέρεσαι στις σχέσεις σου. Αν ήσουν δηλαδή όντως ένας εξωτερικός παρατηρητής τι θα είχες να σχολιάσεις για τον τρόπο που μπαίνεις σε μια σχέση ξεκινώντας από τα πλέον μικρά πράγματα. Για παράδειγμα πως μπαίνεις σε ένα καφέ για να βρεις φίλους. Κάθεσαι σε μια γωνιά αμίλητη μέχρι να έρθει κάποιος που γνωρίζεις ή μπαίνεις σε μια συζήτηση με ξένους; Πώς περπατάς, πώς κάθεσαι, τι μηνύματα εκπέμπεις στους γύρω σου; Στη συνέχεια το απόσταγμα αυτής της παρατήρησης θα μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις προς την κατεύθυνση που επιθυμείς. Αν υποθέσουμε για παράδειγμα πως δείχνεις διστακτική και μαζεμένη μέχρι να έρθει κάποιος γνωστός τότε πιθανώς οι τρίτοι, αυτή την κλειστή συμπεριφορά να την εκλαμβάνουν σαν μήνυμα ότι δεν θέλεις παρέα και να απομακρύνονται. Θα μπορούσες τότε σε μια ανάλογη περίπτωση και έχοντας συνειδητοποιήσει πως στέλνεις λάθος μηνύματα από αυτά που επιθυμείς να αλλάξεις κάτι στον τρόπο σου. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη και απαιτεί συνειδητοποίηση, δουλειά και επιμονή. Αδιαμφισβήτητα όμως το πρώτο και γιγάντιο βήμα είναι να αποκτήσεις μια ξεκάθαρη εικόνα του τρόπου με τον οποίο σχετίζεσαι με τους ανθρώπους. Από εκεί και πέρα τα πάντα είναι στο χέρι σου, ώστε να επιτυχείς αυτό που θα κάνει εσένα και μόνο εσένα χαρούμενη. Μη ξεχνάς πως αυτή η μοναδικότητα είναι και ότι ποιο πολύτιμο έχει να προσφέρει κάθε άνθρωπος στις σχέσεις του. Για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς μη διστάσεις να επικοινωνήσεις ξανά μαζί μας.
Φιλικά Κ.