Αγαπητή φίλη,

Σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύτηκες το πρόβλημα σου. Διαβάζοντας το γράμμα σου ένιωσα την ανησυχία σου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κόρη σου, και είναι επόμενο σαν γονιός που νοιάζεται για το παιδί του να προβληματίζεσαι πάνω στο ποιος είναι ο σωστότερος τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης. Αυτό που ήθελα καταρχάς να σε ρωτήσω είναι αν η συγκεκριμένη σχολή ΤΕΙ που ακολούθησε η κόρη σου και δεν την τελειώνει ήταν δική της επιλογή ή όχι; Ένα άλλο θέμα επίσης που με προβληματίζει είναι το γεγονός ότι αναφέρεις πως από την αρχή που έφυγε από το σπίτι αντιμετώπισε προβλήματα. Έχεις αναρωτηθεί ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο στην κόρη σου που λειτούργησε αρνητικά, ώστε να καταφέρει να προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση και να απολαύσει την φοιτητική ζωή; Ποιες είναι οι οικογενειακές δομές μέσα στις οποίες μεγάλωσε; Θα έλεγες πως ήταν ένα περιβάλλον που προήγαγε την αυτονομία ή ένα ελεγκτικό υπερπροστατευτικό περιβάλλον, που πιθανώς να δυσκόλεψε στην συνέχεια την προσαρμογή της στην νέα της ζωή; Επίσης, η κατάθλιψη που αναφέρεις έχει όντως διαγνωσθεί από έναν ειδικό ή όχι; Και αν ναι, την αγωγή που πήρε την ακολούθησε μέχρι τέλους ή την διέκοψε αυθαίρετα; Στα άτομα που βιώνουν την κατάθλιψη είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουν την φαρμακευτική αγωγή όσο κρίνει ο θεράπων ιατρός απαραίτητο, ενώ ένα πολύ συνηθισμένο λάθος που γίνεται είναι να διακόπτουν την αγωγή μόλις αισθανθούν λίγο καλύτερα. Με τον τρόπο όμως αυτό, αφήνουν ουσιαστικά την θεραπεία στην μέση, πολύ γρήγορα επανέρχονται στο σημείο που ήταν και φυσικά η ψυχολογική υποστήριξη που παίρνουν δεν μπορεί να λειτουργήσει μια και δεν έχουν σταθεροποιηθεί. Αναρωτιέσαι γιατί η θεραπεία με τον ψυχολόγο δεν λειτουργεί στην κόρη σου και δεν αποφέρει αποτελέσματα; Ένας λοιπόν λόγος μπορεί να είναι αυτός που προανέφερα, και ένας δεύτερος να μην λειτουργεί η σχέση μεταξύ του συγκεκριμένου ψυχολόγου και της κόρης σου, και να πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιον άλλο. Στην ψυχοθεραπεία το άλφα και το ωμέγα είναι η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. Αν αυτή δεν είναι μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης δεν μπορεί ο θεραπευόμενος να δει αποτελέσματα. Ένα ακόμα σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι το σημείο των παροχών σας στην κόρη σας. Λες πως πληρώνεις τα δίδακτρα για την σχολή που η ίδια επιθυμεί, της έχετε παραχωρήσει στέγη, και αυτοκίνητο και την συντηρείτε, ενώ η ίδια δεν αναλαμβάνει ουσιαστικά καμία ευθύνη απέναντι στον εαυτό της, και περιορίζεται στο να παραπονιέται και να απομακρύνεται από την οικογένεια. Αν λοιπόν δεν υφίσταται καμία παθολογική αιτία για την κατάσταση που η κόρη σου περνά, νομίζω πως θα της έκανε καλό να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα βγει από την θέση του θύματος και τα αυτολύπησης και θα προσπαθήσει πραγματικά να κάνει κάτι για να πάει την ζωή της ένα βήμα παραπέρα. Η δραματική σχολή που παρακολουθεί είναι δική της επιλογή, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου όμως δεν βλέπω να την υποστηρίζει. Μήπως λοιπόν το πρόβλημα ουσιαστικά είναι μια έλλειψη προσανατολισμού; Στην περίπτωση αυτή θα ήταν χρήσιμο να τεθεί η κόρη σου προ των ευθυνών της. Να της ζητηθεί κατά κάποιο τρόπο να βγει από την βολεμένη ζωή που ακολουθεί, και να ψάξει μέσα της να βρει τι είναι αυτό που θα την έκανε πραγματικά ευτυχισμένη, και να αναλάβει την ευθύνη να κυνηγήσει την επιλογή της. Κάποιες φορές αυτό που χρειάζεται να κάνουμε για να βοηθήσουμε ένα άτομο αναποφάσιστο και άτολμο είναι να μην κάνουμε τίποτα απολύτως. Όσο εμείς τρέχουμε και καλύπτουμε τις ανάγκες του, τόσο αυτό εφησυχάζει και απολαμβάνει την αίσθηση του θύματος που όλοι προσπαθούν να ξεχρεώσουν απέναντι του, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι το προσωπικό του χρέος απέναντι στον εαυτό του διαρκώς αυξάνεται. Αντιλαμβάνομαι πως σαν γονιός είναι πολλές φορές δύσκολο να κάνει κανείς πίσω και απλώς να παρακολουθεί την κατάσταση, αλλά είναι ότι πολυτιμότερο μπορεί να προσφέρει στο παιδί του. Για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς σε αυτή σου την προσπάθεια μη διστάσεις να επικοινωνήσεις ξανά μαζί μας.
Φιλικά Κ.