Αγαπητή φίλη,

Σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύτηκες το πρόβλημα σου. Διαβάζοντας το γράμμα σου ένιωσα την κούραση και την απογοήτευση που σε διακατέχει. Ένιωσα να βρίσκεσαι στη μέση μιας σωρίας προβλημάτων που αυτοπροσκαλούνται στην ζωή σου, και να παλεύεις με νύχια και με δόντια να τα βγάλεις πέρα. Πήρα την αίσθηση μιας εξαιρετικά δυνατής και ικανής γυναίκας, άκουσα ένα δυνατό πρέπει αλλά και μια απέραντη ανάγκη για βοήθεια και υποστήριξη. Η χρόνια ασθένεια φίλη μου έχει την ικανότητα να διαταράσσει όλο το οικογενειακό σύστημα τόσο το άμεσο όσο και το περισσότερο διευρυμένο. Δεν είναι σπάνια τα φαινόμενα που μπροστά στην χρόνια ασθένεια εξαφανίζονται συγγενείς και φίλοι, όπως συνέβη στην δική σας οικογένεια, ή και που ακόμα ακόμα διαλύεται ο συζυγικός δεσμός. Τα αίτια είναι πολλά. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μοιραστούν, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο και έτσι επιλέγουν την απομάκρυνση, υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται την ασθένεια και επιλέγοντας να την αγνοούν θεωρούν ότι την ξορκίζουν κιόλας, και υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι απλά δεν θέλουν να μοιραστούν το βάρος. Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη που επωμίζεται αυτός που μένει δίπλα στον χρόνιο ασθενή είναι τεράστια, και χρειάζεται και ο ίδιος φροντίδα όπως και ο ασθενής που φροντίζει. Αυτή η φροντίδα έχω την αίσθηση ότι λείπει εντελώς από την ζωή σου. Οι φίλες λείπουν, και ο μόνος με τον οποίο από ότι φαίνεται επικοινωνείς και να μοιράζεσαι το πρόβλημα, ο σύζυγός σου, επιλέγει έναν δρόμο που αυξάνει την δυσφορία σου. Αναρωτιέμαι όμως φίλη μου πόσο φροντίζεις και εσύ η ίδια τον εαυτό σου ή πόσο ξεκάθαρα διατυπώνεις τις ανάγκες σου αν το κάνεις καθόλου; Θα ξεκινήσω με το θέμα του υποθυρεοειδισμού. Όταν ο υποθυρεοειδικός ασθενής δεν παίρνει τα φάρμακα του τότε ο θυρεοειδής του δουλεύει ανεξέλεγκτα και οι ορμόνες που εκκρίνονται έχουν άμεσο αντίκτυπο και στην συναισθηματική του ισορροπία και διάθεση. Αν λοιπόν φίλη μου πρέπει να ακολουθήσεις μια φαρμακευτική αγωγή και δεν το κάνεις τότε δημιουργείς ένα πρόσθετο παράγοντα επιβάρυνσης της κατάστασης στην οποία βρίσκεσαι. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να ακολουθήσεις τις συμβουλές του γιατρού σου αν θέλεις πραγματικά να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση. Και λέω ηθελημένα αν θέλεις, γιατί φίλη μου την πρώτη και τελευταία ευθύνη για αυτό που βιώνουμε την έχουμε εμείς η ίδιοι. Θα μου πεις πως δεν επέλεξες εσύ να αρρωστήσει το παιδί σου, φυσικά και όχι ,έχεις όμως την επιλογή στον τρόπο με τον οποίο θα χειριστείς την κατάσταση. Αυτό το μόνοι μας που έγραψες στο γράμμα σου και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα νομίζω πως το υποαξιολογείς. Θέλει τεράστια δύναμη για να τα καταφέρει κανείς μόνος του και εσείς το κάνατε. Έχεις εξελιχθεί, έχεις αλλάξει, έχεις κουραστεί αλλά παραμένεις το ίδιο πρόσωπο που πάλεψε και τα κατάφερε. Αντλώντας λοιπόν δύναμη από όλα αυτά που έχεις πετύχει θα σου πρότεινα να προχωρήσεις και στο ξεκαθάρισμα των αναγκών σου. Θα μου πεις άλλη μια δουλειά για μένα, πολύ φοβάμαι όμως φίλη μου πως μόνο εσύ είσαι σε θέση να γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα ποιες ακριβώς είναι οι ανάγκες σου. Θα σου πρότεινα λοιπόν να πάρεις τον χρόνο σου και να σκεφτείς τι είναι αυτό που χρειάζεσαι από κάθε πρόσωπο στη ζωή σου. Αν είναι δυνατό θα σε βοηθούσε να έπαιρνες λίγο χρόνο μακριά από την πηγή που σε φορτίζει μένοντας μια δυο μέρες μόνη σου και έχοντας την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τις ανάγκες σου. Αν δεν είναι δυνατή η απομάκρυνση σου από το χώρο που σου προκαλεί όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, τότε θα μπορούσες ίσως να πάρεις κάποιον άνθρωπο να μένει λίγες ώρες με τα παιδιά ώστε να έχεις λίγο προσωπικό χρόνο ελεύθερο. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσεις να ξεκαθαρίσεις τι είναι αυτό που θέλεις από τον άντρα σου και δεν το παίρνεις, τι είναι αυτό που θέλεις από την πατρική σου οικογένεια και δεν το παίρνεις, τι είναι αυτό που σε πληγώνει σε κάθε συμπεριφορά και στη συνέχεια να κάνεις μια ξεκάθαρη κουβέντα με όλα τα σημαντικά πρόσωπα στην ζωή σου. Για παράδειγμα αναφέρεις πως ο άντρας σου δεν θέλει τους δικούς γιατί νιώθει ότι εσύ πληγώνεσαι με την συμπεριφορά τους και προσπαθεί έτσι να σε προστατέψει. Αυτός είναι ο τρόπος του, και ίσως να είναι ο μόνος που γνωρίζει. Αν εσύ που έχεις την ανάγκη για κάτι διαφορετικό δεν το αναφέρεις ξεκάθαρα δεν είναι σε θέση να ξέρει πως θα σε βοηθούσε καλύτερα. Μένοντας λοιπόν στην σιωπή αδικείς τόσο εσένα όσο και εκείνον, γιατί εκείνος μπορεί να νιώθει πως φερόμενος έτσι συμμερίζεται την δυσαρέσκεια σου με τους γονείς σου, και να εκπλήσσεται που δεν το αντιλαμβάνεσαι αλλά και εσύ ματαιώνεσαι συνέχεια μη λαμβάνοντας από τον άνθρωπο σου αυτό που ζητάς, με την μορφή που το επιθυμείς. Σε σχέση με τους γονείς σου έχεις εκφράσει ποτέ απερίφραστα το παράπονο σου ή περιορίζεσαι στο να το ανακυκλώνεις μέσα σου; Όσο ανακυκλώνουμε πράγματα μέσα μας φίλη μου τόσο αυτά γιγαντώνονται και στο τέλος γινόμαστε δέσμιοι τους. Θα μπορούσες να ρωτήσεις ευθέως τι κρύβεται πίσω από την απουσία οικογενειακών σας φωτογραφιών από το σαλόνι της μητέρας σου. Μπορεί η απάντηση να σε εκπλήξει ή και να σε επιβεβαιώσει στους ισχυρισμούς σου ότι υπάρχει μια προτίμηση. Θα ξέρεις όμως τόσο εσύ όσο και οι δικοί σου ότι αυτή η συμπεριφορά τους δεν περνάει απαρατήρητη, ότι έχει συνέπειες που μπορεί να είναι ακόμα και η απομάκρυνση σου από αυτούς. Πώς αλήθεια θα διαχειρίζονταν αυτή την κατάσταση; Μπορεί να είναι ένα ενδεχόμενο που να μην έχει περάσει ποτέ από το μυαλό τους, θεωρώντας δεδομένο ότι είσαι πάντα εκεί ανεξάρτητα από τον τρόπο που σου φέρονται. Θα κλείσω το γράμμα μου αναφερόμενη ξανά στο θέμα της προσωπικής σου υγείας. Λες πως η σκέψη των παιδιών σου είναι αυτή που σε κρατάει και δεν αφήνεσαι εντελώς. Πόσο χρήσιμη όμως θα είσαι πραγματικά φίλη μου στα παιδιά σου αν δεν φροντίσεις την υγεία σου; Ακούω συχνά μητέρες να λένε έχοντας τις αγνότερες των προθέσεων πως δεν προλαβαίνουν να κοιτάξουν τον εαυτό τους γιατί τρέχουν για τα παιδιά. Αν όμως δεν είναι οι ίδιες υγιείς πως θα μπορούν να τρέξουν για τα παιδιά τους; Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει, αλλά στα αεροπλάνα όταν λένε τις οδηγίες για περίπτωση κινδύνου λένε πως οι γονείς πρέπει πρώτα να φορέσουν οι ίδιοι την μάσκα οξυγόνου και στη συνέχεια να την τοποθετήσουν στα παιδιά τους, ή πρέπει οι ίδιοι να φορέσουν πρώτα το σωσίβιο και στη συνέχεια να το φορέσουν στα παιδιά τους. Μόνον αν οι ίδιοι είναι καλά θα είναι σε θέση να βοηθήσουν ουσιαστικά τον οποιοδήποτε. Αν οι ίδιοι δεν παίρνουν οξυγόνο θα λιποθυμήσουν πριν προλάβουν να κάνουν οτιδήποτε και τα παιδιά τους τα οποία και θα παραμείνουν ουσιαστικά αβοήθητα. Θα σου πρότεινα λοιπόν φίλη μου να δώσεις τον χώρο και τον χρόνο στον εαυτό σου να φορέσει την προσωπική του μάσκα οξυγόνου, να ακούσει και να φροντίσει τις ανάγκες του, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο αδιαμφισβήτητα δύσκολο έργο της ζωής του. Για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς μη διστάσεις να επικοινωνήσεις ξανά μαζί μας.
Φιλικά Κ.