Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να ανοιχτεί για όσα τον απασχολούν, γι αυτό και θα ήθελα κατ’ αρχάς να σε ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που δείχνεις στο σύστημα του E – help.
Από το γράμμα σου κατανοώ ότι είσαι μία νέα κοπέλα σε μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής σου. Πέρασες στο πανεπιστήμιο, άλλαξες περιβάλλον, έκανες ουσιαστικά ένα από τα μεγαλύτερα βήματα στη ζωή σου.
Ας ξεκινήσουμε με την παρέα σου, με την οποία άρχισες σιγά σιγά να «χάνεσαι». Η αλλαγή που περάσατε όλες, δεν ήταν μόνο αλλαγή περιβάλλοντος (από μέρος σε μέρος), αλλά και αλλαγή φάσης στη ζωή σας.
Τα περισσότερα άτομα της τότε παρέας σου έδωσαν περισσότερη σημασία στο να περάσουν σε μία άλλη φάση της ζωής τους, με νέες παρέες και ενδιαφέροντα, παρά να μείνουν δεμένες στην παλιά τους παρέα.
Αν και καταλαβαίνω τη λύπη σου για το ότι δεν είστε πια κοντά, υπάρχει η πιθανότητα εκείνες να είχαν άλλες προτεραιότητες απ’ ότι εσύ, και να δίνουν πλέον περισσότερο βάρος στο να γνωρίσουν νέους ανθρώπους και (ίσως) να «ξεφύγουν» λίγο από το παρελθόν;
Εδώ είναι πολύ σημαντικό να σε διαβεβαιώσω ότι εσύ δεν έχεις καμία ευθύνη για την απομάκρυνση αυτή, και σε τιμάει το γεγονός ότι θα κρατούσες αν μπορούσες ζωντανές αυτές τις φιλίες.
Αυτό που καταλαβαίνω όμως ότι σε επηρεάζει περισσότερο είναι το ότι κάνεις λιγότερη παρέα με την κολλητή σου. Το ότι έχετε περάσει σε διαφορετικές σχολές της έχει δώσει την ευκαιρία να γνωριστεί με διαφορετικά άτομα με τα οποία και κάνει περισσότερη παρέα, με αποτέλεσμα εσύ να αισθάνεσαι «παραγκωνισμένη» και πως δεν έχεις πλέον την ίδια αξία για εκείνη όσο πριν το πανεπιστήμιο.
Καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο αισθάνεσαι έτσι, όπως επίσης καταλαβαίνω το γιατί νιώθεις άβολα με το να κάνεις καινούριες παρέες στη δική σου σχολή. Φυσικά και είναι δύσκολο να γνωρίσεις νέους ανθρώπους και να έρθετε κοντά. Φυσικά και θα είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο όπως εσύ (ο οποίος είναι ήσυχος, όπως αναφέρεις) να αλλάξει σε μικρό χρονικό διάστημα παρέες και να αποκτήσει περισσότερη κοινωνικότητα.
Αναφέρεις ότι κάνεις παρέα με μία κοπέλα από την παλιά σου παρέα, η οποία έχει μία σχέση, και νιώθεις ότι «ενοχλείς». Όντας άνθρωπος διακριτικός, όπως φαντάζομαι πως είσαι, είναι φυσιολογικό να μη θέλεις να βρίσκεσαι συνεχώς μαζί με κάποιο ζευγάρι επειδή μπορεί να νομίζεις ότι τους ενοχλείς. Είναι όμως αυτό κάτι που πραγματικά συμβαίνει;
Επίσης, λες ότι νιώθεις «σαν παράσιτο» σε μία νέα παρέα κοριτσιών στην οποία ξεκίνησες να συμμετέχεις. Είναι κάτι που βλέπεις σε εκείνες ή πιστεύεις ότι το αισθάνεσαι περισσότερο εσύ;
Επαναλαμβάνω, το να τα αισθάνεσαι αυτά (φόβο για απόρριψη, αίσθηση ότι «φορτώνεσαι» στους άλλους) είναι πολύ σημαντικό, και είναι συναισθήματα έγκυρα. Φυσικά και δε θα σου πω να σταματήσεις να νιώθεις έτσι, επειδή είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις συναισθήματα απ’ τη μία στιγμή στην άλλη. Θα μπορούσες όμως να πεις ότι δικαιολογούνται οι φόβοι σου από τη συμπεριφορά των άλλων προς εσένα;
Και πάμε στο κομμάτι όπου αναφέρεσαι στο ότι δε βγαίνεις απ’ το σπίτι, δεν ασχολείσαι πλέον με τη γυμναστική και μερικές φορές πιέζεις τον εαυτό σου να κάνεις εμετό.
Καταλαβαίνω ότι νιώθεις πολύ μόνη και πιεσμένη, και θεωρείς πως ο μοναδικός ίσως τρόπος να αντιμετωπίσεις το άγχος σου είναι να μείνεις μόνη. Είναι όμως σημαντικό να καταλάβεις ότι το να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου μπορεί μόνο να σε κάνει να αισθανθείς χειρότερα.
Ο εξαναγκαστικός εμετός μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα στην υγεία σου, και, ακόμα κι αν δε θέλω να σε φοβίσω, θα ήταν καλό να σκεφτείς τι είναι αυτό που σου προσφέρει σαν πράξη; Νιώθεις λιγότερες ενοχές;
Η αίσθηση της ικανοποίησης είναι παροδική και σύντομη, και πιθανόν θα χρειαστεί να εξαναγκάσεις πάλι τον εαυτό σου να κάνει εμετό την επόμενη φορά που θα φας κάτι…
Μία ακόμα σημαντική ερώτηση είναι η εξής: πόσο καιρό τώρα αναρωτιέσαι αν ο κόσμος θα επηρεαστεί αν πάθεις κακό; Έχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι δραστικό το οποίο μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον εκείνων που απομακρύνθηκαν από κοντά σου;
Σκέψου λίγο ότι το να κάνεις κακό στον εαυτό σου, πέρα από τον ανυπόφορο πόνο που θα προκαλέσει στους κοντινούς σου ανθρώπους, θα βάλει κι εσένα σε κίνδυνο. Καταλαβαίνω πολύ καλά πώς είναι να νιώθεις ότι αν σου συμβεί κάτι θα δημιουργηθούν τύψεις σε εκείνους που επέλεξαν (ίσως όχι με κακό σκοπό) να φύγουν από κοντά σου.
Είναι όμως καλύτερα να πάθεις κακό με την ελπίδα ότι οι άλλοι θα το προσέξουν και θα νιώσουν άσχημα, ή μήπως θα κατάφερνες πολλά περισσότερα με το να δώσεις δύναμη στον εαυτό σου και να αντιμετωπίσεις με θάρρος αυτό που σου συμβαίνει;
Για να σου δώσω να το καταλάβεις αυτό καλύτερα: έχεις μία ευκαιρία να δεις ποιοι άνθρωποι αξίζουν να βρίσκονται κοντά σου.
Όσον αφορά στην κολλητή σου, μπορείς πάντα να διεκδικήσεις την παρέα της, και να της εκφράσεις το ότι σου λείπει. Ίσως είναι μία απλή παρεξήγηση το ότι κάνετε λιγότερη παρέα, και το να ζητήσεις λίγο περισσότερο χρόνο από εκείνη είναι κάτι που και η ίδια περιμένει από σένα…
Έχεις το χρόνο και το χώρο να καταλάβεις τον εαυτό σου, και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις. Μπορείς να δώσεις περισσότερη σημασία στη σχολή σου, για να καταλάβεις αν πραγματικά σου ταιριάζει, όπως επίσης και στα νέα άτομα με τα οποία έχεις ξεκινήσει να κάνεις παρέα.
Μπορείς να δώσεις περισσότερη σημασία σε όσους είναι δίπλα σου, όπως η οικογένειά σου. Αλήθεια, εκείνοι γνωρίζουν ότι αισθάνεσαι έτσι;
Τέλος, δώσε στον εαυτό σου τα εύσημα για όσα ήδη κατάφερες. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι, αν και όλα όσα αισθάνεσαι είναι σημαντικά, δε μπορούν να σε καταβάλλουν και να σταματήσουν την πορεία σου, αν εσύ δεν τα αφήσεις.
Και, πάνω απ’ όλα, δώσε στον εαυτό σου ένα διάλειμμα. Πάρε μία ανάσα απ’ όλους κι απ’ όλα, κάνε ένα βήμα πίσω και δες τη σφαιρική εικόνα. Ίσως μπορείς να αντιμετωπίσεις τα θέματα αυτά ευκολότερα από όσο νομίζεις…
Εάν θελήσεις να ρωτήσεις κάτι άλλο ή να συζητήσεις περισσότερο για όσα σε απασχολούν, θα χαρώ πολύ να απαντήσω ξανά σε κάποιο μήνυμά σου. Ελπίζω να αισθανθείς καλύτερα, και να βρεις χρήσιμη την απάντησή μου.