Κατηγορίες
Tag cloud
αυτοκτονία επικοινωνία φόβος εξωτερική εμφάνιση κιλά σωματικό βάρος αποδοχή απομόνωση μοναξιά άγχος πίεση ομοφυλοφιλία σεξουαλική ταυτότητα διάβασμα ανεργία none
Ερώτηση
Είμαι 23 ετών,κατοικώ σε μεγάλη πόλη της χώρας και είμαι φοιτήτρια.
Γενικά, δεν είμαι καθόλου καλά, δεν ξέρω τί μου γίνεται. Κάνω ψυχοθεραπεία από τον Ιανουάριο 2011 αλλά θέλω να σταματήσω,δεν θέλω να μιλώ για τον εαυτό μου και όσα μου συνέβησαν. Πιέζω τον εαυτό μου να πηγαίνει στην ψυχολόγο γιατί θέλω να γίνω φυσιολογική, θέλω να σταματήσω να πληγώνω τα άτομα που είναι δίπλα μου.
Έχω κάνει έξι απόπειρες αλλά ούτε στο να πεθάνω δεν είμαι ικανή. Τώρα τελευταία το σκέφτομαι πάλι, δεν θέλω να πονώ άλλο. Από την άλλη, σκέφτομαι πόσο θα πληγώσω τα αδέλφια μου και θα τα αφήσω απροστάτευτα στο έλεος του "πατέρα" τους.Θέλω να τον σκοτώσω ωρες ωρες.
Δεν ένιωσα ποτέ παιδί, πάντα κοιμόμουν με τον φόβο μήπως έλθει αυτός, μήπως με πειράξει ξανά. Τώρα βλέπει μόνο τον μικρό μου αδελφό (6 χρονών), ο οποίος μετά από κάθε συνάντησή τους είναι πολύ επιθετικός και ανησυχώ αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι, θέλω αλλά δεν έχω την δύναμη να ξαναπάω στο δικαστήριο να καταθέσω, είμαι δειλή.
Από την αλλη ξέρω ότι πάλι θα κερδίσει εκείνος, πάντα ήταν πιο έξυπνος από μένα. Τον Οκτώβριο 2010 που εκδικάστηκε η υπόθεσή μου δημιούργησε αμφιβολίες στο δικαστήριο ότι έχω πρόβλημα στον εγκέφαλο, όπως έλεγε πάντα και όταν ζήτησα να εξεταστώ από ειδικό νευρολόγο, ο δικηγόρος του δεν δέχτηκε. Είναι μεγάλη αδικία, θέλω να τον σκοτώσω, δεν αντέχω άλλο. ή εκείνος ή εγώ.
Έχω πολλά να πώ αλλά δεν θέλω να σας κουράζω. Βασικά, δεν ξέρω γιατί ακριβώς σας γράφω. Δεν θέλω να τα πώ στην ψυχολογο μου γιατί ίσως ζητήσει ξανά νοσηλεία μου στην κλινική και δεν θέλω, ούτε φάρμακα (ηρεμιστικά, υπνωτικά, αντικαταθλιπτικά τα οποία μου χορηγούνταν το τελευταίο έτος) γιατι νιώθω ότι θα χάσω τον έλεγχο...
Ευχαριστώ που με ακούσατε.
Γενικά, δεν είμαι καθόλου καλά, δεν ξέρω τί μου γίνεται. Κάνω ψυχοθεραπεία από τον Ιανουάριο 2011 αλλά θέλω να σταματήσω,δεν θέλω να μιλώ για τον εαυτό μου και όσα μου συνέβησαν. Πιέζω τον εαυτό μου να πηγαίνει στην ψυχολόγο γιατί θέλω να γίνω φυσιολογική, θέλω να σταματήσω να πληγώνω τα άτομα που είναι δίπλα μου.
Έχω κάνει έξι απόπειρες αλλά ούτε στο να πεθάνω δεν είμαι ικανή. Τώρα τελευταία το σκέφτομαι πάλι, δεν θέλω να πονώ άλλο. Από την άλλη, σκέφτομαι πόσο θα πληγώσω τα αδέλφια μου και θα τα αφήσω απροστάτευτα στο έλεος του "πατέρα" τους.Θέλω να τον σκοτώσω ωρες ωρες.
Δεν ένιωσα ποτέ παιδί, πάντα κοιμόμουν με τον φόβο μήπως έλθει αυτός, μήπως με πειράξει ξανά. Τώρα βλέπει μόνο τον μικρό μου αδελφό (6 χρονών), ο οποίος μετά από κάθε συνάντησή τους είναι πολύ επιθετικός και ανησυχώ αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι, θέλω αλλά δεν έχω την δύναμη να ξαναπάω στο δικαστήριο να καταθέσω, είμαι δειλή.
Από την αλλη ξέρω ότι πάλι θα κερδίσει εκείνος, πάντα ήταν πιο έξυπνος από μένα. Τον Οκτώβριο 2010 που εκδικάστηκε η υπόθεσή μου δημιούργησε αμφιβολίες στο δικαστήριο ότι έχω πρόβλημα στον εγκέφαλο, όπως έλεγε πάντα και όταν ζήτησα να εξεταστώ από ειδικό νευρολόγο, ο δικηγόρος του δεν δέχτηκε. Είναι μεγάλη αδικία, θέλω να τον σκοτώσω, δεν αντέχω άλλο. ή εκείνος ή εγώ.
Έχω πολλά να πώ αλλά δεν θέλω να σας κουράζω. Βασικά, δεν ξέρω γιατί ακριβώς σας γράφω. Δεν θέλω να τα πώ στην ψυχολογο μου γιατί ίσως ζητήσει ξανά νοσηλεία μου στην κλινική και δεν θέλω, ούτε φάρμακα (ηρεμιστικά, υπνωτικά, αντικαταθλιπτικά τα οποία μου χορηγούνταν το τελευταίο έτος) γιατι νιώθω ότι θα χάσω τον έλεγχο...
Ευχαριστώ που με ακούσατε.
Απάντηση
Αγαπητή φίλη γεια σου.
Κατ’ αρχάς θα θέλαμε να σ’ ευχαριστήσουμε για την πρωτοβουλία που πήρες να εμπιστευτείς τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς σου στην ομάδα του e-help.
Διαβάζοντας το γράμμα σου, διαπιστώνω πως έχεις αρκετά άσχημη εμπειρία από το πρόσωπο του πατέρα σου. Ένα τέτοιο θέμα μέσα στην οικογένεια προκαλεί σαφέστατα αρνητικά συναισθήματα.
Ξεκινώντας, αναφέρεις πως από τον Ιανουάριο 2011 ακολουθείς κάποιας μορφής ψυχοθεραπεία ώστε να γίνεις «φυσιολογική». Πώς άραγε προσδιορίζεις την εικόνα του φυσιολογικού; Γιατί πιστεύεις πως δεν είσαι φυσιολογική; Η εικόνα του εαυτού μας, δημιουργείται αποκλειστικά από εμάς. Φυσιολογικός δεν είναι ο άνθρωπος ο οποίος αποδέχεται μια κοινωνική ομάδα, αλλά αυτός που αποδέχεται και αγαπάει τον εαυτό του γι’ αυτό που είναι. Επίσης, αναφέρεις πως επιθυμείς να πάψεις να πληγώνεις τα άτομα που είναι δίπλα σου. Για ποιο λόγο πιστεύεις πως πληγώνεις αυτά τα άτομα; Μήπως πληγώνεσαι εσύ από αυτά; Ότι και να ισχύει, θα ήταν ίσως ωφέλιμο για σένα να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με τα άτομα αυτά διευκρινίζοντάς τους τα συναισθήματά σου. Μια τέτοια διαδικασία σίγουρα θα σου έλυνε την απορία για το αν πληγώνεις αυτά τα άτομα και με ποιο τρόπο. Έτσι, θα έχεις την ευκαιρία να τροποποιήσεις κάποιες συμπεριφορές σου προς αυτούς κι αυτοί αντίστοιχα προς εσένα.
Σχετικά με τις «απόπειρες» τις οποίες έχεις επιχειρήσει και εξακολουθείς να σκέφτεσαι, θα ήταν πραγματικά ωφέλιμο και σημαντικό να συζητηθεί με τον θεραπευτή που σε παρακολουθεί δίχως φόβο και αναστολές. Σίγουρα η συναισθηματική σου κατάσταση βάσει των παραπάνω περιγραφών σου είναι αρκετά φορτισμένη, μια τέτοιου είδους σκέψη ωστόσο δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημά σου.
Ακόμα, σχετικά με τον εξάχρονο αδερφό σου ο οποίος όπως αναφέρεις είναι ο μόνος που έρχεται σε επαφή με τον πατέρα σου, ίσως θα ήταν ορθότερο να αφήσεις τη μητέρα σας (εφ’ όσον υπάρχει) ή τον κηδεμόνα του να δράσει σε περίπτωση που υπάρχει στην πραγματικότητα κάποιο πρόβλημα. Σαφέστατα και αγαπάς τον μικρό σου αδερφό, παρόλ’ αυτά οφείλεις στον εαυτό σου τη δύναμη που καταναλώνεις σε διάφορα συμβάντα τα οποία αναφέρεις στο γράμμα σου.
Σου εύχομαι καλή επιτυχία με τις σπουδές σου!
Αν χρειαστείς κάποια άλλη επικοινωνία, θα χαρούμε να ακούσουμε ξανά από σένα.
Φιλικά,
Α.Ν.
Κατ’ αρχάς θα θέλαμε να σ’ ευχαριστήσουμε για την πρωτοβουλία που πήρες να εμπιστευτείς τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς σου στην ομάδα του e-help.
Διαβάζοντας το γράμμα σου, διαπιστώνω πως έχεις αρκετά άσχημη εμπειρία από το πρόσωπο του πατέρα σου. Ένα τέτοιο θέμα μέσα στην οικογένεια προκαλεί σαφέστατα αρνητικά συναισθήματα.
Ξεκινώντας, αναφέρεις πως από τον Ιανουάριο 2011 ακολουθείς κάποιας μορφής ψυχοθεραπεία ώστε να γίνεις «φυσιολογική». Πώς άραγε προσδιορίζεις την εικόνα του φυσιολογικού; Γιατί πιστεύεις πως δεν είσαι φυσιολογική; Η εικόνα του εαυτού μας, δημιουργείται αποκλειστικά από εμάς. Φυσιολογικός δεν είναι ο άνθρωπος ο οποίος αποδέχεται μια κοινωνική ομάδα, αλλά αυτός που αποδέχεται και αγαπάει τον εαυτό του γι’ αυτό που είναι. Επίσης, αναφέρεις πως επιθυμείς να πάψεις να πληγώνεις τα άτομα που είναι δίπλα σου. Για ποιο λόγο πιστεύεις πως πληγώνεις αυτά τα άτομα; Μήπως πληγώνεσαι εσύ από αυτά; Ότι και να ισχύει, θα ήταν ίσως ωφέλιμο για σένα να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με τα άτομα αυτά διευκρινίζοντάς τους τα συναισθήματά σου. Μια τέτοια διαδικασία σίγουρα θα σου έλυνε την απορία για το αν πληγώνεις αυτά τα άτομα και με ποιο τρόπο. Έτσι, θα έχεις την ευκαιρία να τροποποιήσεις κάποιες συμπεριφορές σου προς αυτούς κι αυτοί αντίστοιχα προς εσένα.
Σχετικά με τις «απόπειρες» τις οποίες έχεις επιχειρήσει και εξακολουθείς να σκέφτεσαι, θα ήταν πραγματικά ωφέλιμο και σημαντικό να συζητηθεί με τον θεραπευτή που σε παρακολουθεί δίχως φόβο και αναστολές. Σίγουρα η συναισθηματική σου κατάσταση βάσει των παραπάνω περιγραφών σου είναι αρκετά φορτισμένη, μια τέτοιου είδους σκέψη ωστόσο δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημά σου.
Ακόμα, σχετικά με τον εξάχρονο αδερφό σου ο οποίος όπως αναφέρεις είναι ο μόνος που έρχεται σε επαφή με τον πατέρα σου, ίσως θα ήταν ορθότερο να αφήσεις τη μητέρα σας (εφ’ όσον υπάρχει) ή τον κηδεμόνα του να δράσει σε περίπτωση που υπάρχει στην πραγματικότητα κάποιο πρόβλημα. Σαφέστατα και αγαπάς τον μικρό σου αδερφό, παρόλ’ αυτά οφείλεις στον εαυτό σου τη δύναμη που καταναλώνεις σε διάφορα συμβάντα τα οποία αναφέρεις στο γράμμα σου.
Σου εύχομαι καλή επιτυχία με τις σπουδές σου!
Αν χρειαστείς κάποια άλλη επικοινωνία, θα χαρούμε να ακούσουμε ξανά από σένα.
Φιλικά,
Α.Ν.