Είμαι φοιτήτρια, σε ένα μηνα περίπου θα γίνω είκοσι και ζω μαζι με τους δικούς μου σε μεγάλη πόλη της χώρας. Η μαμα μου και με πατέρα μου θεωρείται ότι πολυ καλη σχέση( δεν υπάρχουν πολυ καβγάδες ) τα προβλημα δημιουργούνται τις περισσότερες φορές απο εξω. Οι γονείς μου εχουν εννέα χρόνια διαφορά και οταν γνωριστήκανε η μαμα μου ήταν μόλις 16 και παντρευτηκανε μετα απο τρια χρόνια. Η μαμα μου δεν έχει γνωρίσει άλλον ανδρα και εχει πει αρκετες φορες εμεις να ζησουμε την ζωη μας και να μην παντρευτουμε τοσο μικρες ( αν και περασε ο καιρος ). Ο λογος που παντρευτηκε η μαμα μου τοσο μικρη ήταν γιατι ο πατερας της ( ο παππους μου ) δεν ειχε καλη σχεση με τη γιαγια μου και ειχε ζησει πολυ ασχημες καταστασεις τις οποιες δυστυχως της εζησα κι εγω καθως μενουμε σε μια οικογενειακη πολυκατοικια. κατω η γιαγια και ο παππους πανω εμεις και ακομη πιο πανω η αδερφη της μαμας μου ( με την οποια δεν εχει στενες σχεσεις παρολο που την χωριζει μονο μια σκαλα ). Εχω και μια αδερφη που ειναι 23 και τελειωνει την Γεωπονικη μ ε προοπτικη να φυγει απο την πόλη και να κανει ενα μεταπτυχιακό εκτος πόλης και αν μπορέσει και εκτος Ελλαδος. Η αδερφη μου απο όταν ηταν στο γυμνάσιο ήταν μαζί με ενα παιδί και μόλις φέτος ζωρίσανε γιατι η αδερφη μου βρήκε άλλον δεν έμεινε ούτε μια μέρα μονη της.
Περισσότερες σχέσεις και παρέα κάνουμε με την οικογένεια του πατέρα μου που έχει δύο αδερφες και η κάθε μια έχει δύο παιδια ένα αγόρι και ένα κορίτσι ( και οι δύο ). Γενικά είμαστε ευτυχισμένοι οικογένεια υπάρχουν αρκετα προβλήματα αλλα στα δύσκολα ( που έχουμε περασει πολλα ) είναι ολα μαζεμένοι.
Το πρόβλημα μου είναι οτι σε λίγο καιρό θα κλείσω τα 20 και δεν έχω ποτέ μια ολοκληρωμένη σχέση με αγόρι. Είχα μια φορά ένα αγόρι αλλα για δυο εβδομάδες μονο. Υπήρχε παιχνίδι στο παρεθλόν πάντα με ένα δυο ακόμη αλλα τίποτα σοβαρό. Όλα μου τα ξαδέρφια είχαν σχέσεις απο το λύκειο με διάφορους και μετά βρήκαν άλλους οχι πολλους αλλα ένα που ήταν αρκετός. Οι δύο μου ξαδέρφες που είναι η μια 25 και η αλλη 26 η μια παντρευτηκε κιολας έχουν βρει ανδρα μονιμα πιο σοβαρα και τα ξαδερφια ο ενας που ειναι 29 είναι με μια κοπέλα σοβαρα και ο άλλος ειναι 21 και κανει την ζωη του αφου πριν ήταν 2 χρόνια με μια κοπέλα που ολο χωρίζανε και τα ξαναβρισκανε. Και φυσικά αυτό που περιμένουν όλοι είναι να βρω και εγω ένα παιδι και να το περάσουν απο έλεγχο. Οι γκόμενοι απο τις ξαδέρφες είναι πιο μεγάλοι και δεν μπορουν να μου γνωρίσουν κανένα αν και έχουν κάνει προσπάθειες.
Γενικά λένε ότι είμαι όμορφη κοπέλα με ωραία ματια και οτι αν θέλω σίγουρα κάποιος θα με προσέξει αλλα δεν θελω ( ψέμα μεγαλο )
Εκτός απο φοιτήτρια είμαι και εργαζόμενη. Ο πατέρας μου έχει μια εταιρία που ασχολείται με κλιματισμό οχι μεγάλη μικρομεσαία και είναι περισσότερο τεχνική εταιρία. Οταν τελείωσα το σχολείο ήρθα και δουλέψω στο γραφείο μαζί με τον ξάδερφο μου ( που είναι 29 και έχει τελειωσει μια σχετικη σχολή ). Δυστυχως ομως δεν τα πηγαινα καλα και περνωντας ο καιρος εμεινα εγω μονιμα στο γραφειο και ο ξαδερφος βγηκε εξω συνεργειο με τους υπόλοιπους. Σχολη πηγαινω μονο ωρες που να βολευουνε δηλαδη μετα το μεσημερι ή το πρωι νωρις. Γενικα δεν παρακολουθω γιατι δεν προλαβαινω γι αυτο δεν εχω και φιλους απο την σχολη. Αρκετές φορες νιώθω σας φυλακισμενη εδω μεσα γιατι δεν ερχεσαι και με επαφη με τον κόσμο ειμαι ολο μονη μου και φυσικα δουλευω οχι ως εργαζομενη αλλα ως κόρη του μπαμπα μου τα λεφτα που μου δινει ι μπαμαπα μου ειναι απλα το χαρτζιλικι μου δεν φαινομαι πουθενα επισημα. Ο μονος λογος που δεν τα παραταω όλα είναι γιατι ο πατερας έχει πιεση και η δουλεια ειναι πολυ πιεστικη και προσπαθω και τον βοηθησω όσο μπορω τουλάχιστον στο γραφειο να αποφευγεί την πολυ χαρτούρα. Μονο τρεις φιλες εχω απο το σχολειο. Τη Μαρια, τη Ναταλια και την Νεφέλη. Η Μαρία είναι γενικά περιορισμένη στο σπίτι δεν βγαίνει και είναι ολη μερα στη σχολή της και δεν σκεφτεται ποτε το ενδεχόμενο ενός φίλου. Η Ναταλία δεν ξερω τι να πω. Η Νεφέλη την οποία την ξέρω πιο πολλα χρόνια απο το Δημοτικό είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω ανοιχτεί πιο πολυ απο όλους είναι η πιο όμορφη και καλη κοπέλα απο όλους τους ανθρώπους. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου είναι με ενα παιδί τον Πέτρο. Αυτοι οι δύο και ξεχωριστα η Ναταλία είναι η παρέα. Μαζι με την Νεφέλη βγαίνω και με τον Πέτρο και συνήθως έρχονται και οι φίλοι του Πέτρου.
Με την Νεφέλη που έχω συζητήσει όσο μπορω το μονο που μπορει να μου πει οτι και εκεινη πριν τα φτιάξει με τον Πετρο το ίδιο αισθανόταν και το ίδιο πρόβλημα είχε με τους δικούς της ( που της λέγανε συνέχεια ''Ωρα σου είναι να βρεις κανενα παιδι αυτο ειναι το φυσιολογικο'' αυτο που ακούω και εγω συνέχεια). και οτι αυτα τα πραγματα δεν μπορεις να τα προγραμματίσει.
Αυτο που με στεναχωρεί περισσότερο απο ολα είναι οτι δεν μπορω να συζητησω με την αδερφη μου. Νομιζω οτι το αποφεύγει και εκείνη αισθάνεται πιο πολυ ασχημα για μενα παρά εγω για την αδερφη μου. Αυτο της το ειπα μεσω μηνυματος φυσικα μετα απο έναν καβγα πριν δυο εβδομάδες και απο τότε οι σχέσεις μας ειναι τελειως τυπικες ( γιατι της εχουν διαμορφωσει το υπόγειο του σπιτιου και μενει εκει μονη της ) οποτε αποφευγουμε και τις συναντησεις. Για τη μαμα μου δεν το συζητω σε τετοια θεματα ζει σε μια αλλη εποχη δεν υπαρχει καμια επικοινωνια. Το θεμα ειναι οτι το τελευταιο καιρο που δεν ειμαι καλα μιλαω σε ολους αποτομα και μαλωνω με όλους και στη δουλεια ειμαι απλα τυπικη και δεν προσπαθω για τιποτα και ουτε για την εξεταστικη στη σχολη προσπαθω μηπως τελειωσω κάποτε αυτη τη σχολη
Το γεγονος οτι ειμαι μονη μου, δεν είχα ποτε καποιον διπλα μου και δεν εχω κανει σεξ το σκεφτομουν συχνα αλλα το τελευταιο καιρο νιωθω μια θηλια στο λαιμο μου. Μετα απο τους καβγαδες με την αδερφη μου ( που για μενα ειναι ο πιο σημαντικος ανθρωπος ) θελω απλα να πεθανω να εξαφανιστω. Εχω σκεφτει διαφορα πανω σε αυτο και αν ημουν πιο τολμηρη αυτη τη στιγμη δεν θα ημουν καν ζωντανη. Απλα τις τελευταιες μερες αυτο που έχει γινει εμμονη και κυριως οταν ειμαι στο αυτοκινητο ή στο σκουτερ μου. Επειδη τα τελευταια χρονια μας εχουν συμβει διαφορα τροχαια συνεχεια τριγυριζει στο μυαλο μου. Δηλαδη ειμαι στο σκουτερ ( εχω πεσει μια δυο φορες χωρις να παθω τιποτα σοβαρο ) σκεφτομαι οτι αν κανω αυτο το λαθος θα γινει και εχω πολλες πιθανοτητες να τελειωσει το βασανο. Και στο αυτοκινητο το σκεφτομαι αυτο συνεχεια και οχι μονο οταν οδηγω εγω αλλα και καποιος άλλος. Πιστευω οτι ο μονος ανθρωπος που δεν θα αντεξει την απωλεια μου ειναι ο πατερας μου γιατι αυτο που καταλαβαινω ειναι οτι προσπαθει να αφησει σε καποιον μια επιχειρηση με γερες βασεις ( δυστυχως δεν εκανε κανενα αγορια για να γινει τεχνιτης ) παρολα αυτα εχει επενδυσει καπου και τοσα χρονια δουλευει σκληρα για εμας. Αλλα αυτο που παθαινω στο αυτοκινητο με τρελαινει χανω το κοσμο απο το ποδια μου. Μπορει να ειμαι υπερβολικη ως προς την αντιδραση της αδερφης μου αλλα εγω στην φαση που ειμαι αυτο αισθάνομαι. Την πρωτη φορα που μαλωσαμε ηθελα να παρω το σκουτερ και να βουτηξω απο ενα γκρεμο ( εχουμε και πολλους εδώ που είμαστε ).
Στο παρεθλόν πολλα χρονια πριν ειχα προσπαθεί να φυγω απο αυτον τον κοσμο. Παρόλο που ήμουν πολυ καλη μαθητρια και στη σχολη μπηκα απο τους πρωτους χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια και ατελειωτο διαβασμα με τα αγγλικα δεν τα πηγαινα καλα. Και την τριτη φορα που εδωσα και δεν περασα ηθελα πραγματικα να εξαφανιστω. Είχα πάρει μερικα χαπακια που βρήκα στο φαρμακειο αλλα μετα εκανα εμετο και απο τοτε δεν μπορω να καταπιω χαπακια πινω μονο σιροπι. Και τοτε δεν ξερω τι ηταν αυτο που με εκανε να νιωθω πιο ασχημα το οτι εγω ημουν αχρητη και δεν τα καταφερα ή αυτα που λεγαν οι αλλοι ( οταν δεν ξεραν οτι είχα κοπει ) αυτο ειναι γελοιο ολοι το περνανε. Το ιδιο συμβαινει και τωρα απλα επειδη με βλεπουν ( υποτιθεται ετσι μου λενε ) ομορφη κοπελα δεν φανταζονται οτι δεν εχω κανει ποτε σχεση βρισκουν πιο πιθανο οτι εγω αλλαζω συνεχεια ανδρες.
και μαλιστα σημερα μεσα στο παραλογισμο μου σκεφτομουν οτι αν πεθανω δεν θελω να με θαψουν αλλα να με καψουν για να μην υπαρχει ποτε πιθανοτητα ( ακομη και δευτερα παρουσια να γινει ( εχω γιαγια πολυ θρησκα ) να μην ξαναζησω σε αυτον τον κοσμο
Ψευδωνυμο δεν νομιζω οτι χρειαζεται να βαλω ειναι προφανες
Δεν ξερω αν μπορειτε να με βοηθησετε καπως απλα να μοιραστω το προβλημα μου θελω να πιστευω οτι μπορει να μεταφερω και λιγο απο το φορτιο που νιωθω ελπιζω....